fav. 19
απ' το συντηρητικό τέξας στις καταθλιπτικές βρυξέλλες τι να γράψουν οι άνθρωποι; το x της kylie; βέβαια, πέρασαν και από το λος άντζελες και την καλιφόρνια, αλλά προτίμησαν τα βιολιά, τα τσέλα και τα κλαρινέτα και να βυθιστούν ακόμα πιο πολύ στους τεράστιας διάρκειας drone αυτοσχεδιασμούς, δυο ώρες ο ίδιος επαναληπτικός βόμβος που σε παραλύει. την χαρακτήρισαν μουσική για όνειρα, μουσική για να παίζει σε φυλακές [μάλλον επειδή σε κρατάει σε ''καταστολή''], μουσική για να γλιτώσεις το ηρεμιστικό, κι άλλα τέτοια. θα μπορούσε να είναι σάουντρακ για ταινία του ταρκόφσκι [τώρα αυτό το γράφω για καλό, δεν το γράφω για να τρομάξω κανέναν]. και το ιδανικό σάουντρακ για ψήσιμο στον ήλιο. παρόλο που όλα τα παρόμοια είναι μουσική για σκοτάδια, το and the refinement of the decline είναι ένας δίσκος λουσμένος στο φως, λάμπει. σαν τη λάμψη του διαστημόπλοιου που κάνει τη νύχτα μέρα στις στενές επαφές τρίτου τύπου. είναι τόσο μεγαλειώδες. κάτι τους έκαναν τελικά το λος άντζελες και η καλιφόρνια, τίποτα δεν πάει χαμένο.
stars of the lid-and their refinement of the decline