fav. 18
χαρισματικός. ο yann tambour εκτίθεται όσο πάει, περισσότερο δεν γίνεται. με μοναδική συνοδεία τον ήχο από δύο βασικά έγχορδα [κιθάρα και κόρα] και τη φωνή του φτιάχνει τον πιο προσωπικό, τον πιο πλήρη δίσκο του μέχρι τώρα, κάποιες στιγμές καθηλωτικό. κόντρα σε όλους αυτούς που επιμένουν ότι η καλή παραγωγή μετράει το ίδιο με το πρωτογενές υλικό [που είναι το ίδιο το τραγούδι, χωρίς τα κόλπα του στούντιο], αποδεικνύει ότι ο τραγουδοποιός που δεν φοβάται να αποκαλύψει συναισθήματα έχει περισσότερη δύναμη από όλες τις κονσόλες του κόσμου. τραγούδια για έρωτες και τις χαρές της ζωής. ακούγονται περισσότερο θλιμμένα απ' ότι είναι πραγματικά. το le sel είναι ένα από τα τρία κομμάτια που μου σημάδεψαν τη χρονιά.
thee stranded horse-churning strides