fav. 16
stepping into an empty street and smelling the pepper fragrance of a fire. ήταν η πιο ωραία φράση που διάβασα για τη μουσική τους σε ένα πολύ αγαπημένο μου blog απ' το μόντρεαλ. είναι απ' το μπρούκλιν [η σκηνή της νέας υόρκης είναι ξαφνικά τόσο δυνατή που θυμίζει παλιότερες εποχές, καλές εποχές μάλλον, κι ας μην τις προλάβαμε]. σαν animal collective με λιγότερη παράνοια. τα τραγούδια τους είναι ψυχεδελικοί ύμνοι με στίχους τόσο θετικούς και χαρούμενους που αναρωτιέσαι αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τα βλέπουν όλα όμορφα [υπάρχουν]. φτάνει να δεις τους τίτλους που δίνουν στα κομμάτια τους: no need to worry, forgiveness, sunrise και wait for the summer. εδώ μονίμως σκεπάζει η τα πάντα η gothic μαυρίλα και η συμφορά. κάθε φορά που τον ακούω κερδίζει πόντους. ίσως ο πιο feel-good δίσκος της χρονιάς.
yeasayer-all hour cymbals