fav. 11
με πρώτη ακρόαση προσέχεις μια κιθάρα και μια φωνή, πιο απλά δεν γίνεται. μετά προσέχεις ότι υπάρχει πολύ περισσότερη δουλειά, όχι μόνο στις συνθέσεις, αλλά και στην παραγωγή, ακόμα και στον τρόπο που παρουσιάζει τις εικόνες στους στίχους των κομματιών, από την εξοχή στην πόλη και πάλι στην εξοχή. όλα εδώ μέσα είναι τόσο προσεκτικά δομημένα που ξεφεύγουν από τα στενά όρια της φολκ, φωνές σε δύο επίπεδα, χoρωδιακά μέρη από τον ίδιο να συνοδεύουν τη φωνή του, μελωδίες που γίνονται όλο και πιο θλιμμένες όσο περνάει η ώρα, καημός, κι ας μην καταλαβαίνεις γιατί θρηνεί. υπάρχουν επίσης μερικές από τις πιο δυνατές μουσικές στιγμές που αποτυπώθηκαν φέτος σε cd, με ποιότητα σπάνια. μπορεί να μην είναι sapphie, είναι ωστόσο ό,τι καλύτερο έκανε μετά από αυτό. ένα σιωπηλό classic, χαμηλών τόνων όπως και ο δημιουργός του, από τις πιο σπουδαίες προσωπικότητες που διαθέτει η αγγλία σήμερα.
richard youngs-autumn response